Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

[:προς μιαν εμπράγματη ποίηση]

 

[..]

γιατί μόνο εσύ το έμαθες πως

σ’ άφησα να το μάθεις πως

 ο υψωμένος δείκτης του χεριού μου

 ποτέ δε θέλησε να δείξει τόπο

 να γίνει ο ίδιος τόπος προσπαθούσε

 για τούτο πάσχιζε μονάχα

 τόπος προσγείωσης της πεταλούδας, Ερχομέ μου

[..] 


Τ]ου πουλιού ο εγκλεισμός δε νομιμοποιείται πουθενά στο σύμπαν / εκτός από ένα μέρος που αυτοαποκαλείται γη / όμως εσύ / είσαι το μπαλκόνι της γης μου». Δεν υπάρχει πια σκάλα ή συγκυρία  - η συγκυρία τράβηξε τη σκάλα καί μείναμε με την ώρα των προφητών. Χαρτογραφώντας την έρημο της εμπειρίας aπόψε λίγο μετά τις έντεκα ο Ra0ul Penman - διακείμενος «ελαφρώς λοξά προς το σύμπαν» - παρουσιάζει το ιβέντ: http://ypokeimeno.com/kalemi-sta-dontia/ του σαμψών ρακά. Μια κατάθεση προφορικού λόγου η οποία συνδέει τη διάχυτη απόγνωση της πόλης με την απώλεια του κέντρου της. Στην ουσία -κόκκινο φύλλο μέσα στο τόξο-                                                                                                                                                                        (επανάληψη μιας εκπομπής μύησης σε μια υπόθεση παρασκηνίου της προηγούμενης τρίτης -μιας μέρας που η μικρή αλήθεια έφερνε μαζί της την αλήθεια ολόκληρη - e΄δώ:  http://www.metadeftero.gr/)))

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου